Komşu Hakkı Zannettiğimizden Büyük, Ayet Ve Hadislerle..

Allahu Teâlâ (c.c), bir çok hakları bir arada zikrettiği bir ayette şöyle buyurmuştur: “Allah’a kulluk ve ibadet edin ve O’na ortak tanımayın; anne ve babanıza iyi davranın, akrabaya, yetimlere, fakirlere, akraba olan komşuya ve yabancı olan komşuya, eşinize, yolcuya ve elinizde tuttuğunuz kölelere iyi davranın..”(Nisâ Sûresi – ayet 36)

Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz de buyurmuşlardır ki:

***“Komşu hakkının ne olduğunu bilir misiniz? Bu hak; komşu bir ihtiyaç için başvurduğu zaman ihtiyacını gidermek, bir saldırıya karşı yardım istediği zaman ona yardım etmek, borç istediği zaman ona borç vermek, fakir ise ona bağışta bulunmak, hastalandığı zaman onu ziyaret etmek, öldüğü zaman cenazesine katılmak, sevindiği zaman onu kutlamak, üzüldüğü zaman onu teselli etmek, binasını onun binasının üstüne çıkarmamak, onun cephesini kapatmamak, ona eziyet vermemek, yemeğini onun gözü önünde yememek, kokusunu onun evine salmamak, ya da ona da bir miktar vermektir.” (Müslim)

***”Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, komşusuna iyilik etsin.” (Buhari)

***”Yanındaki komşusu aç iken tok yatan kimse, bana iman etmemiştir.”

Mücahid (r.a) şöyle demiştir:

“Abdullah İbni Ömer (r.a)’in yanındaydık. Hizmetçisi kestiği bir koyunu yüzüyordu. Abdullah İbni Ömer (r.a) ikide birde bizimle konuşmasını kesip ona: “Komşumuza ondan bir parça vermeyi unutma” dedi. Hizmetçi: “Tamam, anladık” deyince de şunu söyledi:

“Allah Rasûlü aleyhisselatü vesselam komşuluk hakkına çok önem verirdi. Biz de bu hakka önem vermek durumundayız.”

Komşuluk hakkı özetle; komşuya zarar ve eziyet vermemek, elinden geldiğince ona iyilik etmek, onu tecessüs-merak etmemek (girdisini, çıktısını kurcalamamak), tesadüfen görüp öğrendiği ayıp ve kusurlarını teşhir etmemek, onu kıskanmamak, hakkında kötülük düşünmemek, namusuna kötü gözle bakmamak, karşılaştıkça ona selam verip hal ve hatır sormak, çocuklarını sevmek, acı ve tatlı günlerinde yanında olmak ve onu başkalarına karşı savunmaktır. Din kardeşliği hakları da, Müslüman olan komşu için geçerli ve hatta önceliklidir..

Kaynak: İhyâ’u Ulûmid’dîn / İmam-ı Gazali (r.a)